mahkum ne demek?
- Hüküm giymiş, hükümlü.
- Hüküm giymiş kimse.
- Zorunda olan, mecbur.
- Kötü bir sonuca varması kaçınılmaz olan.
- Bk. yargılı
- Aleyhinde hüküm verilmiş olan. Davayı kaybedip cezalanan. (Osmanlıca'da yazılışı: mahkûm)
- Convict.
- Captive.
hüküm
- Yargı
- Egemenlik, hâkimiyet.
- Değer, aynı veya benzer nitelik
- Önem, geçerlilik.
- Etki, hız, şiddet.
- Karar.
- Bk. yargı.
- Bk. yargı
- Bk. yargı (2)
- Rule.
yargılı
- Kendisi için verilen yargı kesinleşmiş olan kimse.
- Convict.
- Condamné
mahkum edilebilir
- Condemnable.
mahkum etme
- Condemnation.