diş kökü ne demek?

1. Dişin çene kemiği içine gömülü olan bir ya da birkaç dallı uzantısı.
2. Dişlerin, alt ve üst çene alveollerine gömülmüş olan kısmı.Dgr.: anat. radix dentis
3. Tooth root.
4. Racine dentaire

diş kökü kabuğu

1. Dişin çene kemiği içinde kalan kök bölgesini örten kat.
2. Cement.
3. Zahnkitt
4. Cément

diş kökünün dışındaki tabaka

1. Cement.

kök

1. Bitkileri toprağa bağlayan ve onların, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm.
2. Süsende olduğu gibi yer üstüne sap çıkaran çok yıllık yer altı gövdesi.
3. Bazı şeylerde dip bölüm.
4. Köküyle ve sapıyla çıkarılan bitkilerde tane.
5. Dip, temel, esas
6. Kaynak, köken
7. Bir kimseyi bir yere bağlayan manevi temel güçlerin bütünü.
8. Kelimenin her türlü ekler çıkarıldıktan sonra kalan anlamlı bölümü: Yaptırmak kelimesinde kök, yap- bölümüdür.
9. Sazı kurmaya yarayan burgu, kulak.
10. Sap.

Türetilmiş Kelimeler (bis)