kök ne demek?

Bitkileri toprağa bağlayan ve onların, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm.
Süsende olduğu gibi yer üstüne sap çıkaran çok yıllık yer altı gövdesi.
Bazı şeylerde dip bölüm.
Köküyle ve sapıyla çıkarılan bitkilerde tane.
Dip, temel, esas
Ta gölden başlayan tipi ve fırtına Şebben'in sıcak evini kökünden sarsıyordu.
H. E. Adıvar
Kaynak, köken
Bir kimseyi bir yere bağlayan manevi temel güçlerin bütünü.
Kelimenin her türlü ekler çıkarıldıktan sonra kalan anlamlı bölümü: Yaptırmak kelimesinde kök, yap- bölümüdür.
Sazı kurmaya yarayan burgu, kulak.
Sap.
Çok kısa yaşamlı olup başka kök ya da moleküllerle hızla tepkime veren ve tek sayılı elektron bulunduran atom ya da molekül (Örn. BrCH3).
Olağan koşullarda çevresinden yalıtılamayan, ancak birçok tepkimeden nitelik değiştirmeden geçebilen atom kümesi (Örn. -NO3).
Hlk. Eyer bağı.
Radical.
Root.
Fang.
Origin.
Base.
Etymon.
Ground form.
Radical word.
Radix.
Grass roots.
Rhizo-.
Offshoot.
Soul.
Stump.