orta hece ne demek?

1. Hece sayısı ikiden fazla olan kelimede ortada bulunan hece: u-ğul-tu, ça-lış-mak, a-tı-lım, ka-ran-lık, a-la-ca, ça-ğı-rı vb.

orta hece düşmesi

1. Orta hecede bulunan vurgusuz ünlünün bazı durumlarda düşmesi, haploloji.
2. Son hecelerinde dar ünlü bulunan Türkçe kelimelerin bir gurubu ad çekimi ve iyelik ekleri aldıklarında, iç heceye geçen son hecedeki dar ünlülerin, eklerle genişletilmiş bazı kelimelerde de, Türkçenin ses tarihi içinde geçirdiği çeşitli gelişmeler sonunda vurgunun kendinden sonraki heceye kayması yüzünden, içseste kalan veya bağlantı görevi yapan ünlülerin düşmesi olayı: ağız > ağzı, ağza, ağzın; alın > alnı, alna, alnın; bağır > bağrı, bağra, bağrın; boyun > boynu, boyna boynun; oğul > oğlu, oğla, oğlun; kayın > kaynı, kaynın; dirilik > dirlik, ilerilemek > ilerlemek, karışı > karşı, kokulamak > koklamak, kavuşak > kavşak, süpürüntü > süprüntü, yalınız > yalnız, yanılış > yanlış vb.
3. Haplology, syncopation.
4. Haplologie, syncope

orta hece yutumu

1. (Derleme., orta hece düşmesi, hece binişimi, hece gizlenimi, iç hece yutumu) Eklerin etkisiyle, orta hece durumuna geçen bazı seslerin kaybolması: (Ağız-ın > ağzın, (burun-un) > burnun, (oğulak) > oğlak, (oğul-um) > oğlum, (gönül-üm) > gönlüm, (yanıl-ış) > yanlış, bura-da > (burda) , (yay-ıl-ım) > yaylım örneklerinde olduğu gibi (bk. hece yutumu).
2. Haplology, syncopation.
3. Haplologie, syncope

hece

1. Bir solukta çıkarılan ses veya ses birliği, seslem.
2. Bir solukta çıkarılan ses veya ses birliği: Ah, oh, bak, üst, alt, kalk, dört, oda (o-da) , üzüm (ü-züm) , araba (a-ra-ba) , kelebek (ke-le-bek) , kanatlarını (ka-nat-la-rı-nı) vb.
3. Bk. hece
4. (Heca) Bir defada söylenebilen, bir veya birkaç harfden meydana gelen sözcük.
5. Syllabic.
6. Expletive.
7. Phonogram.
8. Syllable.
9. Syllabe

Türetilmiş Kelimeler (bis)