cümle başı bağlaçları ne demek?

1. Başında bulundukları cümleyi kendisinden önce gelen veya kendisinden sonra gelen cümle veya cümlelere çeşitli görevler ile bağlayan kelimeler. Bunlardan «fakat» ifadesi taşıyanlar: fakat, lâkin, ancak, yalnız, ama… «eğer» ifadesi taşıyanlar: eğer, şayet…; «gerçi» ifadesi taşıyanlar: gerçi, egerçi, vâkıa…; «çünkü» ifadesi taşıyanlar: çünkü; «mademki» ifadesi taşıyanlar mademki, madem çünkü…; «sonuç, açıklama» ifade edenler: meğer, binaenaleyh, öyle ki, oysa ki, şöyle ki, nitekim, hâlbuki, kaldı ki, üstelik, belki, hatta, imdi, yani, mamafih, zaten zati, bari, keza, hakeza…; «benzerlik» ifade edenler: sanki, âdeta, nasıl ki, nite ki, niçe ki, gûya…; Şarta ve dereceye bağlayanlar: tek, yeter ki, meğer ki, velev, velev ki, tâ ki, illâ, illâ ki…; Bütün bunlardan başka şunları da zikredebiliriz: hele, hiç olmazsa öyleyse, hiç değilse. Bir de bk. bağlaç.

cümle

1. Bir yargı bildirmek için tek başına çekimli bir fiil veya çekimli bir fiille kullanılan kelimeler dizisi, tümce
2. Dizge, sistem.
3. Bütün, hep.
4. Herkes
5. Bk. küme
6. Hep, bütün, tam.
7. Sentence.
8. Clause.
9. Proposition.
10. System.

cümle alem

1. Herkes.

baş

1. İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser
2. Bir topluluğu yöneten kimse
3. Başlangıç.
4. Temel, esas
5. Arazide en yüksek nokta.
6. Bir şeyin genellikle toparlakça ucu
7. Bir şeyin uçlarından biri
8. Kasaplık hayvanlarda ve bazı yiyeceklerde adet.
9. Çıban.
10. İnsan vücudunun ağız, duygu organları ve beyni içine alan en ön bölgesi.

bağlaç

1. Eş görevli kelimeleri veya önermeleri birbirine bağlayan kelime türü, rabıt, rabıt edatı: Ve, ya, veya, ya da birer bağlaçtır.
2. İletkenler arasında elektriksel bağıntıyı sağlayan gereç.
3. Bk. bağlayıcı
4. Connector.
5. Copulative.
6. Conjunction.
7. Connective.
8. Paper clip.
9. Particle.
10. Conjunction rabıt.

Türetilmiş Kelimeler (bis)