buyrukçuluk ne demek?
- Buyrukçu olma durumu.
- Öteki insanlarla olan ilişkilerde onlara buyurma ya da yol gösterme eğilimi.
buyrukçu
- Buyuran, emreden kimse.
- Buyruk veren, emreden.
- Emir veren, emreden.
buyrukçu
- Buyuran, emreden kimse.
- Buyruk veren, emreden.
- Emir veren, emreden.
buyruk
- Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir, ferman.
- Egemenlik.
- (Kant'ta) -> (Kişisel) ilkelerin (maxim) karşısına konulan nesnel geçerli ve bir gerekliliği (eylemin zorunluluğunu) dile getiren ahlâk önermesi. //buyruklar ikiye ayrılır: Koşullubuyruk, koşulsuzbuyruk, bkz. koşullubuyruk, koşulsuzbuyruk
- Kendi başına hareket eden.
- Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir.
- Önder, amir, sözcü.
- Ordinance.
- Prescription.
- Writ.
- Decree.