atıf ne demek?

Kökeni: Arapça

1. İyiliksever, karşılık beklemeden gösterilen sevgi, bağlayan.
2. Birini beğenen, ona sevgi ve şefkatle bakan.
3. Birinin işi veya sözü olduğunu iddia etme.
4. Merhamet sahibi, şefkatli, acıyan.
5. Yüzünü çeviren, bakan.
6. Meylettirme, imale.
7. İçten ve samimi olan.
8. Mail, müteveccih.
9. Yöneltme, çevirme.
10. Hami, isnad.
11. İlişkili bulma.
12. Bk. gönderme
13. Eğilen, meyleden.
14. Bağlayan.
15. Şefkatli, sevecen
16. Dokunma.
17. Attribution.
18. Reference.
19. Ascribing.
20. Ascription.

gönderme

1. Göndermek işi, irsal.
2. Sözlükçülükte bir madde başını işlerken, ilgisi dolayısıyla başka bir madde başına yollama.
3. Atıf yapma işi.
4. Geniş anlamıyle bir yasada, başka bir yasanın koyduğu kimi temel kurallara göre, işlem yapılmasına bağlı kalma ve o kurallara uyma.
5. Remand.
6. Transmitting.
7. Sending.
8. Forwarding.
9. Consignment.
10. Conveyance.

atıfa

1. Sevgi ve şefkat gösteren.
2. Beğenen.
3. (bkz. atıf)
4. İlişkili bulma.

atıfe

1. Karşılık beklemeden sevmek, iyilik.
2. Bkz. atıf.

Türetilmiş Kelimeler (bis)