şaibe ne demek?
Kökeni: Arapça
- Art düşünce.
- Hile.
- Eksiklik, kusur, ayıp
Bizim efendinin indinde bundan büyük şaibe olamaz.
E. E. Talu - Kir, leke.
- Bk. leke
Grave moral flaw.
Blot.
Stain on one's character.
art
- Arka, geri
- Bir şeyin öbür yüzü.
- Arkada bulunan.
- Bk. arka
The termination of many English words; as, coward, reynard, drunkard, mostly from the French, in which language this ending is of German origin, being orig.
The same word as English hard.
The second person singular, indicative mode, present tense, of the substantive verb Be; but formed after the analogy of the plural are, with the ending -t, as in thou shalt, wilt, orig.
An ending of the second person sing.
Pret.
The black art; magic.
leke
- Kirliliği gösteren iz
- Bir yüzeyde türlü sebepler dolayısıyla oluşan farklı renk
- Vücudun herhangi bir yerinde oluşan değişik renk.
- Yüz kızartacak durum, namussuzluk, kara, şaibe
- Güneş, ay veya herhangi bir gezegenin parlak yüzeyinde görülen karanlık bölüm.
- Bir parlak yüzeyde (Ay tekeri, Güneş tekeri) görülen kara benek.
- Deride başka bir değişiklik olmadan kalıcı veya geçici olarak oluşan derideki renk değişiklikleri, makula.
- T. Benek. Kir izi.
Stain.
Spot.
şaibe altında kalmak
- Kusurlu, ayıplı, lekeli sayılmak
şaibe i şems
- Bk. güneş lekesi