dil kökü abanığı ne demek?

1. Bkz. Dilardı abanığı.

dil

1. Ağız boşluğunda, tatmaya, yutkunmaya, sesleri boğumlamaya yarayan etli, uzun, hareketli organ, tat alma organı
2. İnsanların düşündüklerini ve duyduklarını bildirmek için kelimelerle veya işaretlerle yaptıkları anlaşma, lisan, zeban
3. Bir çağa, bir gruba, bir yazara özgü söz dağarcığı ve söz dizimi
4. Belli durumlara, mesleklere, konulara özgü dil.
5. Birçok aletin uzun, yassı ve çoğu hareketli bölümleri.
6. Büyükbaş hayvanların haşlanıp pişirildikten sonra yenebilen dili
7. Ayakkabı bağlarının ayağı rahatsız etmemesini sağlayan ve bağ altına rastlayan saya parçası.
8. Düşünce ve duyguları bildirmeye yarayan herhangi bir anlatım aracı.
9. Gönül, yürek.
10. Ağız boşluğunda bulunan, çizgili kaslardan oluşmuş, lokmanın biçimlenmesinde, yutma, tat alma ve konuşmanın biçimlenmesinde görev alan çok hareketli bir organ, glossa, lingua.

dil adası

1. Bir dilin veya ağız özelliklerinin yayıldığı alanda farklı bir dil veya ağız özelliği bulunan küçük bölge.

kök

1. Bitkileri toprağa bağlayan ve onların, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm.
2. Süsende olduğu gibi yer üstüne sap çıkaran çok yıllık yer altı gövdesi.
3. Bazı şeylerde dip bölüm.
4. Köküyle ve sapıyla çıkarılan bitkilerde tane.
5. Dip, temel, esas
6. Kaynak, köken
7. Bir kimseyi bir yere bağlayan manevi temel güçlerin bütünü.
8. Kelimenin her türlü ekler çıkarıldıktan sonra kalan anlamlı bölümü: Yaptırmak kelimesinde kök, yap- bölümüdür.
9. Sazı kurmaya yarayan burgu, kulak.
10. Sap.

Türetilmiş Kelimeler (bis)