müstakim ne demek?
Kökeni: Arapça
Doğru, doğruluktan şaşmayan.
Düz, dik. temiz, namuslu.
Doğru, istikametli.
Doğrulu.
Namuslu.
müstakim münasebet
Bk. doğrusal bağıntı
müstakim ül cenah
Bk. düzkanatlılar
Türetilmiş Kelimeler (bis)
müstakim münasebet
müstakim ül cenah
müstakimane
müstakime
müstakil
müstakil daire
müstakil ev
müstakil havalık
müstakil kat
müstakar
müstakar nüfus
müstakarr
müstakbeh
müstakbel
müstabed
müstabid
müstabir
müstabirın
müstaceb
Yorumunuzu ve bilginizi paylaşın
İsim
Yorum / Bilgi
Gönder