konjüge çifte bağ ne demek?

1. Conjugated double bound.

conjugated

1. BağŸlı, birleşŸik, çiftleşŸmişŸ, iki parçaya birleşŸmişŸ olan; iki bileşŸiğŸin birleşŸmesinden oluşŸan; (kelimeler hakkında) ortak kök veya kaynak paylaşŸan (Gramer)
2. [conjugate] birleşmek; çekmek (fiil)

konjüge

1. Eşlenik
2. Bağlanmış
3. Conjugate
4. Conjuguer

konjüge asit

1. Conjugate acid.

çifte

1. At, eşek ve katırın arka ayaklarıyla vuruşu, tekme.
2. İki namlulu av tüfeği
3. İkisi bir arada bulunan veya ikili
4. Çift kürekli (sandal, kayık)
5. Yan yana iki namlulu, yivsiz - setsiz av silahı, çift namlulu av tüfeği.
6. Shotgun.
7. Twin.
8. Paired.
9. Double.
10. With two oars.

bağ

1. Bir şeyi başka bir şeye veya birçok şeyi topluca birbirine tutturmak için kullanılan ip, sicim, şerit, tel vb. düğümlenebilir nesne.
2. Sargı.
3. İlgi, ilişki, rabıta
4. Kemikleri birbirine bağlamaya, iç organları yerinde tutmaya yarayan lif demeti.
5. Bir halat üzerine atılan sağlam, düzgün ve istendiğinde kolayca çözülebilen her türlü düğüm.
6. Nota yazarken yan yana gelen aynı veya farklı değerdeki notaların birbirine bağlanarak çalınacağını belirtmek için yapılan yay biçimindeki işaret.
7. Üzüm kütüklerinin dikili bulunduğu toprak parçası
8. Bağlam, deste, demet.
9. Meyve bahçesi.
10. Bir özdecik oluşumunda iki öğeciğin kimi dış eksiciklerinin ortaklaşa kullanımı ile ya da eksicik alışverişi ile sağlananbağlanım.

Türetilmiş Kelimeler (bis)