kanif ne demek?

1. İnsan cemaati.
2. Udul eden, dönen, yoldan çıkan. (Osmanlıca'da yazılışı: kânif)

insan

1. İki eli olan, iki ayak üzerinde dolaşan, sözle anlaşan, akıl ve düşünme yeteneği olan en gelişmiş canlı.
2. Bu türden olan canlı.
3. Kişi, şahıs, âdemoğlu, âdem evladı
4. Huy ve ahlak yönünden üstün nitelikli (kimse).
5. Memeliler (Mammalia) sınıfının,insangiller (Hominidae) familyasından, iki ayağı üzerinde duran ve yürüyen, kolları kısa, vücudunun birçok yerlerinde tüyler azalmış, çeneleri belirli, beyinleri çok gelişmiş, kafatası yuvarlak ve yüz açısı yüksek, konuşabilen tek yaratık.
6. (Bu kelimenin aslı, lugat alimlerince "ins" den geldiği söylenir. Kamusta da kufiun'a göre "Nisyan" kelimesinden geldiği zikredilmektedir.)Akıl, şuur ve iman ile diğer canlılardan ayrı, Cenab-ı Hakk'ın en mükerrem yarattığı mahluku olup, Rabbani ni'metleri unutkanlığı dolayısıyla insan denilmiş.
7. Modern man.
8. Hominid.
9. Human.
10. Anthropo-.

kani

1. Osmanlıca'da yazılışı: kâni.
2. Kinayeli konuşan.
3. Kanmış, inanmış.
4. Kanaat eden, fazlasını istemeyen.
5. Yeter bulup fazlasını istemeyen.
6. İnanmış, kanmış.
7. Kendinde olan helala razı olup, başkasının hiçbir şeyine göz dikmeyen.
8. Dokunaklı ve iğneli söz söyleyen.
9. Convinced.

kani olmak

1. Inanmak, kanmak.
2. [kanısında olmak] be of opinion that, esteem, judge.

Türetilmiş Kelimeler (bis)