mucib ne demek?

Kökeni: Arapça

1. İcabet eden, uyan. icap eden, gereken.
2. (Mucibe) İcab eden, lazım gelen.
3. Osmanlıca'da yazılışı: mu'cib.
4. Sebep olan, vesile teşkil eden.
5. Taaccübe, hayrete düşüren.
6. Şaşkınlık veren.

mucibat

1. (Mucib. C.) Sebepler.

mucibe

1. Bk. evetleyici
2. (bkz. mucib)
3. Taaccüb edilecek, şaşılacak şey. (Osmanlıca'da yazılışı: mu'cibe)

Türetilmiş Kelimeler (bis)