ehsan ne demek?

1. Bk. eysen

eysen

1. [ebsan, eysan, iğsen, iysan] : Kağnıda ön ve arka tekerleri birbirine bağlayan demir dingil. (Kadıobası *Güdül -Ankara; Gedikli *Şarkikaraağaç -Isparta) [ebsan] : (Seydiköy -Kütahya) [eysan] : (Garibçe, Meyvebükü *Güdül -Ankara) [iğsen] : (Apsarı *Aksaray -Niğde) [iysan] : (Yurtbeyi *Çankaya -Ankara)

ehsa

1. Şaşmış, şaşa kalmış, hayret etmiş ve taaccübüne gitmiş olan kimse.

ehsas

1. (Hiss. C.) Hisler, duygular. (Osmanlıca'da yazılışı: ehsâs)

Türetilmiş Kelimeler (bis)